Het toneelstuk begint met de dagelijkse perikelen van het gezin Jackson. Bob houdt de hand boven het hoofd van zijn dochter Julie, die zich weer eens heeft verslapen. Zijn vrouw Barbara maakt zich vervolgens druk over het feit dat er niet gezamenlijk ontbeten kan worden.
Dan gaat de bel en komen Helen en Peter binnen, hun beste vrienden en overburen. Ze zijn in de vaste veronderstelling dat Barbara vandaag jarig is. Als blijkt dat ze het mis hebben krijgt Peter zoals gewoonlijk de schuld. Helen is creatief genoeg om er toch een beetje feest van te maken en Barbara in het zonnetje te zetten.
De volgende dag als Helen haar neus weer even om de hoek steekt, treft ze Barbara in mineur aan. Ze maakt zich overbezorgd over Julie die met de motorrijdende Malcom scharrelt.
Het is opnieuw de creativiteit van Helen die Barbara wat opvrolijkt. Even later komt Julie thuis en terwijl haar moeder aan de telefoon is deelt ze haar lovestory met Helen.
Als Bob thuiskomt is hij blij dat Helen weer vertrekt, die twee liggen elkaar niet zo. Barbara zegt iets over het telefoontje van net. Scotland Yard, een afspraak, wat heen en weer gebel en dan . . . .
Steward en Evens staan die avond volgens afspraak, precies op tijd, voor de deur. Dan begint het gevraag, het geduw, het getrek en de sluwheid van deze inspecteurs.
Je vóélt dat de nachtmerrie is begonnen, daar is geen ontkomen meer aan!