De hoofdfiguur Krispijn wordt in dit drama als een bijzonder mens afgeschilderd, hoewel hij daar zelf geen blijk meer van kan geven.
Nu hij aan zijn nadagen is begonnen heeft zijn aanmerkelijk jongere minnares de leiding over het gordijnenatelier van hem overgenomen. Toch lijkt het alsof de tijd weer even wordt teruggedraaid. De zoons halen hun boosheid en frustratie te voorschijn en de vrouwen om Krispijn heen geven hun herinneringen en genegenheid weer alle ruimte.
Zo ontstaan blokken.
In een onvermijdelijke climax zal ieder voor zich een keuze moeten maken, want Krispijn heeft zijn ogen bijna gesloten.
Herkenbare dilemma's die de schrijver goed heeft gekarakteriseerd in dit ontroerende toneelstuk over hechten en losmaken.